ولی نصر مشاور سابق اوباما می گوید بدیهی است که از دید برخی، برای یک کشور بهتر است که اصلاً هیچ‌گونه غنی‌سازی نداشته باشد. اما چنین خواسته‌ای، دیگر یک توافق از ایران نیست، بلکه نوعی تسلیم کامل از سوی ایران محسوب می‌شود. و در این شرایط، کاملاً مشخص نیست که ایالات متحده در ازای چنین تسلیمی از سوی ایران، حاضر است چه امتیازی بدهد.
به گزارش سرویس بین الملل «انتخاب»، ولی نصر ادامه داد: از دید ایران، آن‌ها عضو پیمان منع گسترش سلاح‌های هسته‌ای (NPT) هستند، و طبق مقررات این پیمان بین‌المللی، حق برخورداری از سطحی حداقلی از غنی‌سازی اورانیوم را دارند؛ درست همان میزانی که اشاره شد. استدلال ایران این است که نمی‌خواهد به‌عنوان یک «استثنا» در چارچوب این معاهده بین‌المللی با آن برخورد شود.
او ادامه داد: اگر قرار باشد ایران از حقوقی که تحت NPT دارد محروم شود، ممکن است ترجیح دهد از این پیمان خارج شود و این چیزی نیست که جامعه جهانی خواهان آن باشد. کره شمالی هم دقیقاً همین مسیر را طی کرد. زیرا اگر ایران از این پیمان خارج شود، بسیاری از نظارت‌ها و تضمین‌هایی که در قالب NPT وجود دارد، دیگر شامل حال ایران نخواهد شد و در آن صورت، ایالات متحده ممکن است ناچار به مواجهه نظامی مستقیم با ایران شود.
در این میان، دولت ترامپ تحت فشار داخلی قرار دارد - به‌ویژه از سوی بخشی از جناح جمهوری‌خواه نئوکان‌ها - و همچنین فشارهای آشکار اسرائیل که خواهان حذف کامل توان غنی‌سازی ایران است. اما این موضع، بستر واقع‌بینانه‌ای برای مذاکرات نیست؛ چون همان‌طور که گفتم، در واقع شما از ایران می‌خواهید که تسلیم شود و ایران به‌احتمال زیاد چنین کاری نخواهد کرد. اگر تنها گزینه پیش روی ایران تسلیم کامل باشد، ممکن است تصمیم بگیرد مسیر متفاوتی را در پیش بگیرد و راهی غیر از مذاکره را انتخاب کند.
